Lieve van Otheo vroeg me of we in gesprek konden. Ik mocht zeven vragen uitkiezen die in de Bijbel voorkomen. Alle bijdragen uit deze reeks komen terecht in de reeks 7 Bijbelse Vragen op de Otheo-website. Hier vind je mijn relaas:
Waar zou jij je leven voor geven? (Mattheüs 16, 26)
Ik geloof dat samen zingen de makkelijkste manier is om mensen op grote schaal te verbinden met elkaar. Ik heb alles in mijn leven afgestemd op het versterken van de aandacht voor dit wondermiddel. Ik sta ermee op en ga ermee slapen. Hiermee wil ik bijdragen aan wereldvrede. Het klinkt naïef. Toch is het onmiskenbaar de moeite. Je voelt het elke keer wanneer er samen gezongen wordt: zingen verbindt! En samenzang zit in elke cultuur ingebakken. Dat is mijn levenswerk.
Wat zie je? (Marcus 8,23)
De wens tot vrede leeft in ons allemaal. Hoe anders een ander ook lijkt, net als jij is hij op zoek naar een veilige context waarin hij zich verbonden kan voelen met zijn medemens. Hoe ouder ik word, hoe beter ik dit idee voor ogen kan houden. We zijn allemaal mensen die zoeken naar liefde, bevestiging en expressie.
Waarover praat je veel? (Lucas 24,17)
Al meer dan twintig jaar heb ik last van chronische migraine. De laatste jaren bestudeerde ik heel intens wat er met mijn lichaam aan de hand is en waar het hulp nodig heeft. Mijn hele dagindeling is doorspekt met routines die ervoor zorgen dat ik mijn lichaam vol vertrouwen als kompas kan gebruiken. Omdat de pijnervaring an sich zo moeilijk bespreekbaar is, wordt algauw constante pijn een eenzame bedoening. Door te vertellen wat ik waarom doe en hoe de ervaring voor mij is, probeer ik de mensen in mijn omgeving wel dichterbij te halen in dit helingsproces.
Waarom twijfel je? (Matteüs 14,31)
Sinds enkele maanden werk ik veel minder uren per dag. Dat doe ik om een nieuwe behandeling tegen chronische migraine alle kansen op slagen te geven. Die afspraak met mezelf zorgt ervoor dat ik alle zangsessies wel blijf opvoeren, maar voor de rest doe ik slechts wat onderhoudswerk voor m’n bedrijven. In de vrijgekomen tijd moet ik mezelf heruitvinden. Ik merk dat ik soms schaamte voel voor het feit dat ik zo weinig deelneem aan activiteiten in de buitenwereld, of voor het feit dat ik zo hard aan mezelf werk, of voor het feit dat ik tijd neem om te vertragen en zoveel dingen niét doe. Tegelijk weet ik dat dit de beste beslissing is, want op lange termijn kan ze me bevrijden van die dagelijkse hoofdpijn. Ook zorgt de diepe introspectie voor een nieuwe binnenwereld die straks in de buitenwereld eens zo goed functioneert.
Om welke dingen huil je? (Johannes 20,15)
Ik kan tot tranen toe bewogen worden door micromomenten waarin het onvermogen om contact te maken met elkaar zichtbaar wordt. Denk aan een buschauffeur die een toegangskaartje niet snel genoeg kon controleren en zichtbaar met zichzelf in conflict is over of hij die reiziger nu achterna zou roepen of niet. Of een vrouw die duidelijk last heeft van enkele jongeren die op het voetpad hangen en niet goed weet hoe ze kan aangeven dat ze wat meer ruimte zou willen. Of wanneer je toekomt op een openbare locatie en iedereen in zijn telefoon verzonken is en niemand schijnt op te merken dat jij ook aanwezig bent. Het is niet zo dat ik dan werkelijk mijn zakdoek moet bovenhalen, maar ik merk dat er in mijn binnenste toch een diep verdriet wordt aangeraakt.
Denk je dat ik gekomen ben om vrede op aarde te brengen? (Lucas 12:51)
Vijf jaar geleden droomde ik luidop: “Ik wil voor mijn hele leven een even duidelijk doel hebben, zoals ik dat voor mijn project Allez, Chantez! heb.” Mijn gesprekspartner hoorde het donderen in Keulen en probeerde mijn verwachting wat te temperen. Het leek haar onhaalbaar om zoiets te bedenken en dan nog te implementeren in je leven. Toch besefte ik na wat speurwerk dat het al voor me lag: met Allez, Chantez! creëren we veiligheid en verbondenheid in groepen. Als je daarop uitzoomt, dan krijg je een beeld van wat samenzang met een hele maatschappij, een hele wereld kan doen. Ik ben geen profeet of zendeling. Ik ben een eenvoudig mens als alle anderen. En net als alle anderen heb ik de kracht om voor vrede in mijn omgeving te zorgen. In dat opzicht hebben we hier allemaal een taak te doen. Ik wil wel mijn leven toewijden aan die missie. Al mijn talenten en tijd investeer ik erin. Ik draag er zelfs mijn genezingsproces aan op.
Wat wil je dat Ik voor je doe? (Matteüs 20,32)
Waar ik van droom, die wereldvrede, is een veel te groot doel voor mij alleen. De verandering die ik wil bekomen, kan alleen gebeuren als we dit samen doen. Dat maakt dat ik me constant te verhouden heb tegenover een community van mensen die graag zingen, én tegenover een community van mensen die anderen willen laten zingen. Daardoor hoor je mij vaak spreken in een activerende vorm: “Doe het zelf! Ga aan de slag! Zorg zelf ook voor verbondenheid!” Specifiek met die gedachte schreef ik mijn boek ‘Singfluencers’: een praktische gids voor mensen die een verbindend zanginitiatief willen opzetten in hun buurt. Iedereen kan dit doen. Iedereen kan warmte in zijn buurt of organisatie brengen. Het komt erop aan om je dromen uit te spreken en één stapje uit te proberen. En dan nog één. En dan nog één…
